Śpisko jesiyń,
prziryftuje nos do zimy,
w złote kolory,
prziodzieje śpiskie dziedziny.
Zwierzynta do zimy,
ryftuwać sie bedom,
bociany zaś,
do ciepłyf krajóf polecom.
Liście na drzewaf,
kolory zmiyniajom,
piyknego uroku,
śpiskiyj jesiyni dodajom.
Wiater dzewami kołyse,
tardze liście z gałynzi,
lecom ony na ziym,
w rytmie wietrznyj piosynki.
Chłopi po drzewo,
do lasa jadom,
Baby zaś koło izbecek,
liście grabić bedom.
Tak nom jesiyń przeminie,
drzewa gołe zostawi,
zima przidzie,
ze śniygiym zaś trza be sie tropić.
– Marcin Pająk
