Wielki Piątek w spiskiej tradycji

Udostępnij!

W drugi dzień Triduum Paschalnego, tj. w Wielki Piątek obowiązuje post ścisły, tak od jakości, jak i ilości spożywanego pokarmu. Nadal trwa adoracja Najświętszego Sakramentu. Najpierw w ciemnicy, do której dzień wcześniej przeniesiono Pana Jezusa, a następnie w przygotowanym do tego celu Bożym Grobie.

Z tym dniem łączyły się liczne zakazy wierzeniowo – magiczne. Najważniejszym z nich był zakaz pracy na roli (nie robiyło sie ze ziymiom). Nie wolno też było szyć, hałasować, uderzać młotkiem i głośno nawoływać. Wielki Piątek przeznaczony był do wykonywania pewnych prac gospodarskich. Na przykład: jagniętom wycinano na uszach znaki. Wierzono bowiem, że w tym dniu rany szybciej się zagoją. Krowom podcinano ogony, a koniom grzywy. Myto im też nogi w potoku, aby cały rok były zdrowe.

Noc wielkopiątkowa miała nadzwyczajną siłę i moc. Wierzono, że obmycie się o północy w rzece zniweluje świerzb i trwałe strupy na ciele.